والدين خودشيفته در كنار سختي كه براي زندگي براي فرزندانشان ايجاد مي‌كنند، بر شخصيت و باورهاي ريشه‌اي آن‌ها نيز تاثير منفي مي‌گذارند. به طوري كه حتي اين كودكان در بزرگسالي تحت تاثير تربيتي والدين خودشيفته شان هستند. متاسفانه بسياري از والدين حتي متوجه رفتارهاي مخرب‌شان نيستند و تنها در صورتي كه با عوارضي مواجه مي‌شوند به متخصصين مراجعه مي‌كنند و يا در مدرسه به واسطه معلمان مشكلاتي در رفتار كودك و خانواده او شناسايي مي‌شود. در ادامه توضيحاتي درباره نشانه هاي اين والدين آورده‌ايم. براي آشنايي بيشتر با والدين سمي كليك كنيد.

منبع: والدين خودشيفته چه نشانه هايي دارند؟

فرزندان والدين خودشيفته

«بچه‌ها داخل كوچه مشغول بازي و شيطنت هستند. ناگهان يكي داد مي‌زند مريم مامانت! مريم زود به گوشه‌اي مي‌رود و مي‌نشيند. مادران ديگر مادر مريم را به خاطر تربيت خوب و اينكه كودك از او حساب مي‌برد بسيار تحسين مي‌كنند…»

«مريم و خانواده‌اش مي‌خواهند به مهماني بروند. مادر مريم لباس و كفش او را انتخاب و آماده كرده است. مريم كفشي كه مادرش انتخاب كرده را دوست ندارد اما نمي‌تواند به مادرش بگويد.

وقتي به مهماني مي رسند كودكان ديگر هم مريم را بخاطر كفشش مسخره مي‌كنند. مادر مريم به او مي‌گويد من بهترين لباس‌ها را برايت انتخاب كردم. مادر آن‌ها برايشان اين كار را نمي‌كند و آنها بخاطر حسودي تو را مسخره مي‌كنند…»

«نمره رياضي مريم 19.5 شده است. مادر هنگامي كه به مدرسه مي آيد و نمره او را متوجه مي شود عصباني مي شود. مي گويد اين چه نمره ايه؟ فقط مايه آبرو ريزي هستي! امشب خونه نيا با اين نمره گرفتنت! و…»

«مريم به سن انتخاب رشته رسيده است. او به خاطر اينكه به شعر و ادبيات علاقه دارد مي‌خواهد به رشته انساني برود. اما مادر و پدرش معتقدند آن‌ها بهتر تشخيص مي‌دهند و براي آينده او رشته رياضي بهتر است.»

«مريم به سن ازدواج رسيده است. مادر مريم مي گويد: تو احساسي تصميم مي‌گيري، من بهتر مي‌دانم كه چه كسي برايت مناسب است!»

اين داستان در مراحل بعدي زندگي مريم و همسرداري و تربيت فرزند او نيز ادامه دارد. همگي ما در زندگي با اين برخوردها يا مشابه آن‌ها مواجه شده‌ايم. اين برخورد در تمام فرهنگ‌ها و زمان‌ها وجود داشته است. البته هر پدر و مادري كه به كودكان خود سخت مي‌گيرند نارسيسم شمرده نمي‌شوند.

والدين خودشيفته چه ويژگي هايي دارند؟

والدين خودشيفه نمي‌توانند به كسي عشق بورزند، حتي اگر فرزند خودشان باشد. آن‌ها فقط مي‌خواهند به اطرافيان القا كنند كه من بهترم و به همين علت فرزند من موفقيت‌هاي بيشتري داشته است.

كنترل گري

والدين خودشيفته به شدت كنترل‌گر هستند. اين گونه والدين براي كودك خود حق انتخابي قائل نيستند. هميشه در پي تعريف ديگران از نحوه تربيت خود هستند (همه بازي مي‌كنند تو نبايد بازي كني، بايد ساكت بشيني يه گوشه!).

در جستجوي آرزوهاي خود

در واقع اين والدين نيازهاي دوره كودكي و نوجواني را درك نمي‌كنند. ممكن است هر كدام از والدين خودشيفته خود در خانواده‌اي با شرايط اقتصادي و فرهنگي كمتري بزرگ شده باشند. اين شرايط مانع رشد و تعامل آنها شده باشد يا نتوانسته باشند آنطور كه بايد از كودكي و نوجواني خود بهره ببرند. حالا كودك را موجودي يافته‌اند كه بايد به آرزوهاي نرسيده آنان برسد.

مقايسه كودك با ديگران و زياده خواهي

مادر خودشيفته دائما از كودك خود مراقبت مي‌كند و مدام او را با برترين‌ها مقايسه مي‌كند. اين والدين دستاوردها و تلاش‌هاي كودك خود را ناچيز، بي ثمر و ناكافي مي‌دانند.

پدر نارسيسم دوست دارد فرزندش دقيقا پا جاي پاي او بگذارد. به عنوان مثال فرزند بايد رشته‌اي را بخواند كه او انتخاب كرده، كاري را انجام دهد كه او انجام داده و در غير اين صورت پدر او را طرد مي‌كند.

انتقال خودشيفتگي به كودك

گروه ديگري از مادر و پدر خودشيفه وجود دارد كه با لوس كردن فرزند خود او را كنترل مي كنند. اين والدين بيش از حد به فرزندشان توجه دارند و خود بزرگ بيني، باهوش بودن و زيبايي را به فرزند خود منتقل مي كنند.

محبت با شرط و شروط

احساس عشق به فرزند در فرد خودشيفه با قيد و شرط است و اين احساس تنها زماني وجود دارد كه شما (فرزند، همسر يا…) كاملا تحت فرمان او باشيد.

پدر و مادر خودشيفته فرزندي ناسالم به اجتماع تحويل مي‌دهند كه خود اجازه تصميم گيري ندارد. اين پدر و مادر با بالاتر رفتن سن و از دست دادن قدرت‌شان مستعد افسردگي هستند. آنچه كه باعث نگراني مي‌شود اين است كه اين فرزندان در ازدواج يا موقعيت‌هاي ديگر جذب افراد خودشيفته مي‌شوند. براي جلوگيري از اين موضوع مقاله آموزش پدر و مادر را بخوانيد.

والدين خودشيفته چه تاثيري روي كودكانشان مي گذارند؟

كودكي كه با والدين خودشيفته زندگي كند، احساس ديده يا شنيده شدن نمي‌كند. اين والدين با كودك خود مانند يك وسيله رفتار مي‌كنند نه يك انسان. نكته منفي اين است كه كودك هيچگاه ياد نمي‌گيرد كه احساسات خود را بشناسد و به آن‌ها اعتماد كند. اين كودكان با كمبود شديد اعتماد به نفس در زندگي رو به رو هستند.

خودشناسي بسيار پايين

در اين خانواده ها كودك به شناخت خود و گسترش طرحواره اي كه از خود در ذهنش دارد ترغيب نمي شود. از لحاظ هيجاني، احساس خالي بودن مي كند. اين كودكان نمي توانند به ديگران اعتماد كنند و در بزرگسالي بيشتر شبيه آنچه پدر و مادر خواسته‌اند خواهد شد نه آنچه خودش مي‌خواهد.

نكته غم انگيز اين است كه اين كودك باور مي‌كند كه هيچ گاه به احساس عشق و توجه نمي‌رسد. او هميشه با خود فكر مي‌كند كه به اندازه كافي خوب نيست. كودكان پرورش يافته اين والدين با مرز گذاشتن در روابط خود مشكل پيدا مي‌كنند.

ناتواني در مراقبت از خود

اين كودكان مراقبت سالم از خود را بلد نيستند و بالعكس، به علت وابسته بودن به ديگران در معرض خطر واقع مي‌شود. به اين معني كه به جاي مراقبت از خود، به علت وابستگي، از ديگران مراقبت مي‌كند.

پيشنهادي كه براي اين گونه افراد ارائه مي‌شود، مشورت با يك روان شناس يا مشاور است. تا قبل از اينكه فرد جلسات مشاوره را آغاز كند بهتر است كه از دستاوردهاي خود با خانواده‌اش صحبت نكند تا كمتر در معرض تخريب شخصيت قرار گيرد. همچنين سعي كنيد هنگام صحبت با آن‌ها مخالفتي نكنيد. در ظاهر آن‌ها را تاييد كنيد و قبل از اينكه تخريب آن‌ها شروع شود صحنه را ترك كنيد.

براي دريافت مشاوره در زمينه كودك مي‌توانيد در هر ساعت از روز براي مشاوره تلفني كودك از طريق شماره 02191002360 با برترين متخصصان كلينيك تخصصي ني ني مايند تماس حاصل نماييد.

منبع: والدين خودشيفته چه نشانه هايي دارند؟